«O que cremos protéxenos. O que sabemos déixanos á deriva.» Esta é unha novela de derivas, incertezas e tránsitos. Unha nena, a narradora, está a deixar de selo. Ricardo, o seu pai, cada vez compórtase menos como un pai e máis como un caimán. Key Biscayne, a illa á que chegaron xunto a Nico, o irmán da narradora, é unha microsociedade habitada por nenas que non parecen selo, lagartos, magnates, celebridades, mafiosos e familias moi pouco convencionais. Que é o que sucede alí exactamente? Nada demasiado grave, ao parecer. O perigoso, en Key Biscayne, é sempre outra cousa.

A trama de desastres naturais e persoais precipítase a partir de estrañas amizades, un revólver Colt, tensións domésticas, xogos arriscados e unhas fotografías que nunca deberían tomarse.

Xita Rubert escribiu á vez unha novela de misterio e un libro sobre as ambivalencias do afecto e a memoria. Unha narración tenra, descacharrante e perturbadora a partes iguais que confirma a potencia dunha autora inclasificable.