Nunha pequena casa dun cerro illado, unha parella de anciáns vive en soidade. Ela está a morrer, el acompáñaa e asístea na súa agonía. Despois da morte, el continúa ocupándose dela, executando á súa maneira os ritos de despedida: lava o seu corpo e a súa roupa, cava a tumba, e cara ao final do día, entérraa. Todo un cerimonial que trae o eco daquelas antigas culturas nas que os familiares se encargaban persoalmente dos seus mortos. Todo discorre lenta, asceticamente, con tomas longas e unha estética que fai pensar no cinema de Lisandro Alonso ou Carlos Reygadas. Non hai diálogos, pero si unha coidadísima atmosfera sonora, traballada polo mesmo director.