Entre as inspiracións que recolle Ryuichi Sakamoto: CODA atópanse as composicións corais para órgano de Bach, as películas e fotografías de Andrei Tarkovsky, as palabras de Paul Bowles e J. Robert Oppenheimer, e sons da natureza recompilados en lugares tan afastados como un glaciar do Círculo Polar Ártico ou o lago Turkana, Quenia, onde foron achados os restos humanos máis antigos do mundo. Realizada ao longo dun período de cinco anos durante o cal o compositor xaponés foi diagnosticado e tratado dun cancro de garganta, a película presenta un retrato afectuoso e reflexivo que rara vez se mostra persoal e, con todo, irradia sinceridade. A película sitúa ao seu suxeito como un activista socialmente comprometido mentres sutilmente aborda a súa influinte e ampla carreira de cinco décadas na música, sen buscar un relato exhaustivo. Nomura Schible mostra pouco interese en detalles biográficos convencionais nin nunha cronoloxía profesional estrita. Con todo, a partir da estrutura discursiva da película despréndese unha visión expansiva da ecléctica obra de Sakamoto e do pensamento que infunde en cada nova peza.