Este filme ficciona a reconstrución dunha colección de películas imaxinarias que potencialmente se puideron rodar no ano 1937 en Asturias. Imaxina así un posible cinema de propaganda impulsado desde as institucións e as organizacións políticas e sindicais republicanas asturianas que ben puido desenvolver o equipo xornalístico do diario socialista Avance. O filme apóiase nas series de fotografías de Constantino Suárez e nos textos de Ovidio Gondi, Juan Antonio Cabezas ou Juan Manuel Vega Pico e propón a arqueoloxía dunha posibilidade e, asemade, transforma esa posibilidade, agora si, en cinema.