A nostalxia e o recordo son os sentimentos sobre os que se constrúen Un’ora sola ti vorrei. En ton de documental, Alina Marazzi emprega as secuencias gravadas polo seu propio avó para reconstruír o recordo da súa nai, que se suicidou cando ela tiña tan só sete anos. As imaxes das películas domésticas gravadas en 16 mm descubríronlle á directora a idea dunha nai que non coñeceu. A historia entrelaza a lectura de cartas e diarios da nai e os rexistros médicos dos centros de repouso onde pasaba longas tempadas. A través destes textos reconstruíu certos períodos da súa vida: a adolescencia, o amor, os fillos, a enfermidade e o malestar existencial.