A Nova Educación –con varias denominacións: Éducation nouvelle, New
Education, Progressive Education ou tamén Escola Nova– supuxo unha
revolución copernicana, unha ruptura con respecto ao modelo educativo
dominante a finais do s. XIX.


O presente texto, seleccionado entre as diversas achegas existentes que
abordan a Nova Educación, correu a cargo do profesor e filósofo Ernesto
Codignola, promotor en Italia, despois da Segunda Guerra Mundial, dunha das
recoñecidas escolas novas. Trátase dun texto rico en información e
argumentativo, que foi actualizado en 1962, complementado polo pedagogo
Aldo Visalberghi e reeditado de novo en 1970.


Favoreceu, ademais unha salientable renovación metodolóxica; abriu as
portas das escolas ao medio social e ao natural, estimulou que os docentes
se interesasen polos nenos e os adolescentes desde o punto de vista
psicolóxico e emocional, polas súas necesidades e motivacións; puxo o foco
no clima organizativo e relacional; deulle un novo protagonismo á formación
ética e de cidadanía democrática e promoveu a creatividade e a expresión
infantil.