En Desescribindo as voces das mulleres gabean desde as marxes dos pergamiños até arrogarse o papel do Verbo,empuñan o lapis contra a tinta invisibilizada,xorden da auga sen consentir en trocar voz por pernas,lembran que as cordas do violín dalgúns foron tripas arrincadas das entrañas doutras. Non é un proceso que transcorra sen conflito, deixa cicatrices que ás veces precisan ser esgazadas de novo.