Nun recuncho esquecido da Galiza, entre as sombras dos séculos, agochase un universo de creatividade e rebeldía que apenas comezamos a desentrañar. Os fanzines, calados compañeiros de almas inxustizadas, ergueron as súas voces na década dos 90 e nas alboradas do século XXI. Nestas páxinas, palpita o pulso da xuventude farta dun mundo gris e inxusto, onde a cultura é represa e a liberdade é grito mudo no vento. Este libro é máis que unha crónica. É un chamado ao espertar, un convite a emprender viaxes similares ou a erguer castelos de palabras aínda máis altos. O fanzine galego é o facho ardente na noite escura, a chama que alumea o camiño da creatividade sen amarras. Que estas páxinas sexan o primeiro paso para os curiosos e os soñadores, unha porta entreaberta a un universo vasto, onde cada páxina agocha sorpresas infindas e onde a “intrahistoria” agarda, agacha entre liñas e imaxes, ser desvelada. Que esta ollada ao pasado se converta no ímpeto para escribir o futuro.

Ramón Mariño Fernández, nacido en Xove en 1972 (Lugo), é moito máis que un simple conxunto de palabras impresas en papel. É un alquimista das ideas e un explorador incansable dos recunchos máis escuros e fascinantes do coñecemento. Desde os seus humildes comezos, onde as aulas quedaron atrás no seu camiño, Ramón mergullouse no mundo real, converténdose en aprendiz de carpinteiro, brigadista contra-incendios e meticuloso limpador de espazos esquecidos. Montou caixas para o prezado tesouro do mar, e forxou a súa alma entre os resplandores incandescentes dunha empresa metalúrxica. Enmeigado polas Ciencias Políticas, obtivo o seu doutoramento, converténdose nun erudito na danza complexa dos sistemas e as ideoloxías. Hoxe, este virtuoso das letras desprázase como un cometa a través do cosmos xornalístico, deixando escintileos de sabedoría no seu ronsel. Bolseiro en renomeados medios, orquestrador de comunicados nun gabinete de prensa, e agora, un libre pensador que danza coas palabras na súa forma máis pura.