Pepe saíu do psiquiátrico tras pagar condea por roubar para traballar. Unicamente a solidariedad de Antonio, activista con diversidade funcional, permítelle construír unha vida fráxil sobre a que proxectar novas ilusións. Porén, a súa necesidade de encaixar nun mundo sen sentido convértese nunha tarefa desesperada. O horizonte da súa ansiada normalidade resulta inalcanzábel. A relación con Antonio interpela a súa mirada sobre a vida, invitándoo a recoñecerse como anomalía e inventar unha loucura maior para vivir.