A poesía ten que servir para poñerlle un marco á realidade
Un límite ao campo. O poeta procura as categorías que o expliquen e o deixen fixado, e para iso a arma é o poema. Mais os versos son, moitas veces, o mesmo campo que se autoexplica. Usamos as palabras para pintar a realidade. E as palabras está feitas, á súa vez, de realidade. Só queda a poesía. Que a escribe.