Dándalle aínda voz ós pasos tutelares do siñor Afranio. Aldeas polas que pasou, ruinas pensantes que cortan o paso. A errancia ao cabo dunha firma que afirmaba o porvir. O pulo dunha chamada quie segue buscando. E sempre na liña de lama, non desviando nuna da liña, cun quizo, das matemáticas na lama dos camiños. Por onde se conta a súa historia, bendicido sempre cun desexo de ceo.