Case nunca as cousas son o que parecen. As persoas tampouco. Unha inocente cea cun vello coñecido pode abrir as portas do abismo. Unha amizade que se transforma e nos descobre o peor rostro das relacións humanas. O pracer de someter sen máis recompensa que alimentarse da aniquilación.
E no fondo da escena un parque eólico beneficiado por unha tramitación viciada pola indiferenza de quen debía ser árbitro e garante ecuánime. Se cadra tamén pola corrupción.
A violencia soterrada no privado e no público, no interor dun piso en Compostela e nos altos monte das serras caldelás, fan abanear as vidas de Raquel, Lidia e Eva, mentres Antón explora territorios e conquista vontades.
A fluidez e o ritmo da peza e a profundidade emocional e psicolóxica das personaxes foron claves para o xurado do certame literario SELIC que premiou Foise o escuro na edición de 2022.