Libro escrito desde as entrañas, desde a raíz. Cada palabra é unha presa de terra, un cazo de leite recén muxido, o recendo da leña na cociña. As mans, a pedra, a casa, a voz dos pais... Esa é a arañeira que se tece nun libro de poemas que non é ornamento, nin cuncha baleira. Que é amor, dor, reivindicación da propia identidade.