Ilimitada e continuante, unha lúa de confianza entre fial e fial das nubes de nomes da Serra de Queixa. As distancias do tempo da serra falando, na discontinuidade de sombras no aire dunha pluma de curuxa. O cancireixo é unha árbore escrava. Corzos debaixo da neve que levantas as balas. Antes a neve botaba meses e meses sen se levantar do sitio. Daquelas a res corría máis terra ca hoxe. As palabras son as que hai que saber. Cada cabeza é un mundo. O aire do norte é bravo. O custerio vais empre na traseira. A flor da árnica. A copla do Leandro. Todo o día encima da fouce. Non todo o que queda no monte o come o lobo. O estante do Lombeiro do Carballal. Cando foi da guerra. As aldeas desaparecidas e as que están desaparecendo. Vén a res pola Canella dos Lagartos.