Margarita Ledo publicou en 1970, aos dezanove anos, o seu primeiro libro, Parolar cun eu, cun intre, cun inseuto, un poemario sorprendente que editou Xistral e que marcaría o incio dunha das traxectorias creadoras máis singulares das últimas décadas en Galicia. Agora, 55 anos despois, volve os ollos cara ao pasado e atravesa en Prefiro Condenarme, publicado por Chan da Pólvora na súa colección Cova da lontra, a historia da súa poesía. Faino, ademais, cun libro de miradas múltiples para descubrirnos os ángulos menos visibles do poema.

O título, baixo o que se agrupan desde as súas primeiras composicións de xuventude ata os textos máis recentes e característicos do seu estilo, coincide co da súa máis recente película, onde desenvolve en clave documental a idea do amor como insubmisión. Aquí, porén, Prefiro condenarme vólvese memoria accidental dunha frase que lle escoitou á súa nai.

Margarita Ledo Andón é unha das figuras máis relevantes da cultura galega contemporánea, recoñecida co Premio Nacional da Cultura Galega pola Xunta de Galicia en 2008 e que ten destacado como xornalista, escritora, catedrática de comunicación, académica, cineasta e impulsora incansable de proxectos no activismo político e cultural.